آدم با نوشتن آرام آرام کشف می شود. لایه های درونش بالا می آیند و لابلای سطوری که از خود بجا می گذارد افکار و حس هایش نمایان می شوند. حتی خودش هم آرام آرام خودش را پیدا می کند از میان غبار روزمرگی
امروز صبح که توی هوای ملس بهاری می رفتم شرکت به این فکر می کردم که چقدر دلم برای دوباره کشف شدن تنگ شده است
.
.
