زندگی منطقی نيست ولی زيباست

توي اين دوره زمونه هيچ چيزي طعم گذشته رو نداره.دنياي فلز و صنعت و جنگ و تکنولوژي،دنياي خوب و بد،بهت مرگ کلاغ ها و ماه پيشوني ها و دهن کجی زندگی که شاید فردا ما هم نباشیم.......
واقعا چی به ما قدرت ادامه زندگی می ده و توی بدترین و تلخ ترین لحظات باز هم مارو به جلو هل میده؟من فکر می کنم این نیرو فقط نیروی عشقه.عشق انسان به انسان.زن و مرد به هم .عشق به همنوع.عشق مادر به فرزند.عشق انسان به خدا و حتی عشق های مادی...که همه به نوعی انگیزه برای ادامه زندگی هستند.
پس سرفصل همه چی عشقه.البته انواعش متفاوته.کیفیتش هم همینطور...حتی طریقه ابرازش هم.....اما طبیعت عشق تو همش مشترکه.
بحث در مورد عشق انقدر مفصله که در یه وبلاگ کوتاه نمی گنجه.دوست دارم باز در موردش حرف بزنم و حرف شما رو بشنوم.
واقعا توی زندگی از رنجی که میبریم چه طور رها بشیم ؟؟
من می گم با عشق.....................