عشق

وقتي ميشنوم کسي آه ميکشه و ميگه : دوست داشتن فلانه و فلان.دلم ميخواد بپرسم:در مقايسه با چي؟
درگيري هايي که توي دوست داشتن داريم تنها لحظات مناسبيه که تلاش بيشتري از طرف ما رو ميطلبه.شايد لازمه که ديگرونو به خاطر کاراي اشتباهي که ميکنن بي گناه بدونيم و زياد هم ازشون انتقاد نکنيم.شايد بهتره ساکت باشيم و بيشتر به نداي قلبمون گوش کنيم.شايد بهتره که به جاي اثبات يه نکته، از کنار اون بگذريم.اغلب ما با خودمون هم غريبه ايم ،نميدونيم کي هستيم و از بقيه کساني که اونا هم نميدونن کي هستن ميخواييم که ما رو دوست داشته باشن.البته جاي تاسف داره که کسي ما رو از ته دل دوست نداشته باشه ولي از اون بدتر اينه که ما قادر نباشيم کسي رو از ته دل دوست داشته باشيم.هيچ کس مدعي آسون بودن عشق نيست ولي بهتره بگم، اين عشق نيست که براي ما مشکل به بار مياره ،بلکه اون بلايي که ما به سر عشق مياريم فجيع تره........