چهل روز گذشت..

 

چهل روز از زلزله بم گذشت.

از اون حادثه تلخ.از اون گريه ها.

چهل روزه كه 10000 دانش آموز بمي ديگه به مدرسه نمي رن.چون مرده ن.

چهل روزه كه بازمونده ها هنوز توي چادر زندگي مي كنن.

چهل روزه كه بچه هاي يتيم توي بهزيستي و بيمارستان ها سرگردونن.

چهل روزه كه مادرا و پدرا صداي خنده بچه هاشونو نمي شنون .چون اونا زير آوار مرده ن.

چهل روزه كه بچه ها چهره مادر يا پدرشونو نمي بينن.چون  اونا زير آوار مرده ن.

چهل روزه كه خواهر برادرا همديگرو گم كردن.

اين خشم طبيعت نبود. مشيت الهي نبود.اين تاواني بود كه انسان بابت جهلش مي پردازه.

قرباني هاي بعدي كيا قراره باشن؟