خواستم فقط يه چيزي نوشته باشم تا پست قبلي بگذره.بخاطر دوستايي هم كه كامنت گذاشتن پاكش نمي كنم.راستش من از مظلوم نمايي بدم مياد.از اينكه مشكلاتمو اينجا بنويسم و بهشون بال و پر بدم و ديگران هم بيان بخونن و روي حساب لطفي كه بهم دارن دلداريم بدن احساس خوبي پيدا نمي كنم. ترجيح مي دم از مشكلاتم حرف نزنم چون دارم تمام تلاشمو براي مقابله باهاشون بكار مي برم.
من مسئوليت كامل زندگي خودمو بعهده مي گيرم.
6 comments:
خانم گل سلام :
چه ميکنی ؟؟ و ميدانم که خواهی گفت زندگی .اين جواب را از آخرين خط ياد داشتت شنيدم ،از يادداشت ديروزت که با نوشته نيلوفر وآن تصوير يکی شده بود ويک ترانه و به تعبير من بلوغ حس بود لذت بردم وتبسم کردم و ترا در قالب ذهنم به قامت همه زنها پيوند زدم .
(شاد باشی )
سلامی ديگر .. با < هاله > خانم موافقم .. بخصوص جمله آخر ؟؟!! ... بنابراين چيزی ندارم تا به یادداشت ایشون اضافه کنم .. در مورد خطوط ريز گوشه چشم .. فکر می کنم خیلی ها پيش از اين که بتونن اون خطوط رو تو آينه ببينن؛ رفتن .. شاید اگه ازشون می پرسیدیم به ما می گفتن که ترجیح می دن اونا رو ببینن و تحمل کنن تا این که نباشن و دست شون از همه چیز و همه جا کوتاه بشه .. نه فقط از آینه ...
فرار کن از اين پيله. ما همه نقاط ضعف فراونی داريم ولی مهم اينه که اسير اونا نشيم. نه وا بديم نه فراموششون کنيم.
سلام . آری آن ميل شما را دانستم .. در اولين فرصت جواب خواهم داد .. خودمونيم ها لذتی که در « درک حضوری » هست ، در هزاران نوع « حصولی » آن يافت نشود ! که آن اکتسابی است و اين را تا حاضر در محضرش نشویم ، مستحضر نخواهیم شد و قدرت درک آن نتوانيم .. هر کسی از ظن خود شد يار من // از درون من نجست اسرار من .. استوار باشی .. هميشه .
نقطه جان يه ايميل بزن ببينيم كي هستي.لطفا !
آهو تو خوب مي نويسي و راستش من گاهي از روش نوشتنت هم تعجب مي كنم و غبطه مي خورم . اگرچه اين كامنت ربطي به مطلبت نداشت . اما حيفم آمد نگويم .
Post a Comment