1-      داشتم با این استات کذایی ورمی رفتم که با یک کلیک اشتباه احمقانه زدم حذفش کردم. هر کار هم کردم برنگشت. داشتم آمار را نگاه می کردم. دیدم از میان حدود 300 نفری که در این چند روز پست قبلم را خوانده اند 6 نفر زحمت کشیدند و پیغام تسلیت گذاشتند! دستتان درد نکند. بقیه هم که خواندند و بی صدا رفتند سرشان سلامت. آخر خود من هم از دسته دوم هستم. این به آن در.

2-      یک بغض ته گلویم نشسته. یک بغض که هیچ کجا و هیچ گونه نه باز می شود نه پایین می رود.