پنجشنبه
تمام روز در آینه گریه کردم
..
..

جمعه
با انرژی وصف ناپذیر از خواب بیدار شدم و تغییرات اساسی در منزل دادم که هنوز تمام نشده. استریو را از اتاق خواب به نشیمن انتقال دادم. گلدان ها را به ردیف روی میز چوبی پذیرایی چیدم. ساقه های بلندش را توی گلدان آب گذاشتم. از شر قاب چوبی سیاهرنگ استریو که همیشه از آن بدم می آمد خلاص شدم و راهی انباری اش کردم. خیلی کارهای دیگر هم در برنامه ام هست که برای اتاق خواب در نظر دارم. باید کار می کردم. باید این انرژی عجیب را که این روزها با من است برای تغییر بکار می بردم. تغییر. این همان چیزی است که به آن احتیاج دارم. و دارم بی وقفه و به هر شکلی که راضیم کند آن را به کار می بندم. بدون هیچ شکی. من با تمام جسم و روانم به انجامش نیاز دارم

شنبه
بهترم. احساس رهایی می کنم. تصمیم ناگهانی دیروز مثل آرام بخش اثر کرده. بیشتر ذهنم درگیر برنامه هایم است. به چیز دیگری فکر نمی کنم

..
..