اولین باران پاییزی را پریروز به چشم دیدم. دو روز هم بلاگر مشکل داشت و از هیجان دیدن باران نشد همان روز بنویسم. چند روز پیش تصمیم گرفتم دوباره اینجا را با همان اسم آهو ادامه دهم. توی یکی از پست های قبلیم نوشتم که چرا اسم را عوض کردم و باقی قضایا. اما امروز احساس کردم اینطوری انگار این وبلاگ 2 پاره شده. نوعی خیانت به حسابش می آوردم. خنده دار نیست؟ و حالا می خواهم دوباره و برای همیشه و تا هر زمانی که از این وبلاگ نشانی هست سردرش همان اسم قدیم آهو باشد. من در این دنیای بزرگ مجازی با اسم آهو شناخته شدم. اگر قرار است روزی از یادها بروم بگذار با همان اسم آهو باشد

امضا
بانوی جَو زده