سلام دوستای خوبم .
مرسی که به من سر ميزنين . اين وبلاگ ديگه جزئی از زندگی و دلمشغولی من شده.
همه بهانه من برای تحمل رنجها توئی.....
اگر گذرتون به روستای خرقان افتاد حتما يه سری هم به آرامگاه شيخ ابوالحسن خرقانی بزنين.
اينو از اين جهت ميگم که ديدن مزار مردی با انديشه های خاص خالی از لطف نيست .برای نمونه از نوشته سردر ارامگاهش براتون ميگم که بی گمان انساندوستانه ترين پيغاميه که به بشر داده شده .
روی سر در اين مضمون نوشته شده:
**هر کس در اين سرا درآيد نانش دهيد و از ايمانش مپرسيد
چرا که
هر انکس که به درگاه باريتعالی به جان ارزد البته بر خوان ابوالحسن به نان ارزد....**

ديروز رفته بودم سر مزار يکی از زنهای جوون فاميل که بر اثر سرطان فوت کرده.بعد از گذشت ۴ سال هنوز هر صبح جمعه شوهرش با يه دسته گل به ديدن همسرش ميره.ديروز هم دير رسيدم وهمسرش اومده بود و رفته بود.اينو از گلهای پرپر شده ای فهميدم که به شکل يه قلب بزرگ روی سنگ مزارش چيده شده بودن.سنگی سياه به طول تقريبا ۲ متر که تنها نوشته روی اون اينه: بزرگترين غم زندگی ما آخرين نگــــــــاه تو بود.......
راستی اگه اين زن هنوز زنده بود باز همينقدر عزيز بود !!!!!؟