*علی عزيزمان .. به ياد لبخندت

در تابستان پرشکوه ۸۴ که به يکی از غمبارترين تابستان هايم بدل شد به سوگ نشستيم.

 

اين سوگ در تعزيت من و توست

که مانديم

و آرام آرام

رفتن عاشق ترين کسانمان را

در بی کسی و سکوت

گريستيم

اين مرثيه

در عزای نمردن ماست.

 

در مرگ يک عزيز حقيقتی که بيش از هر چيز انسان را آزار می دهد دلتنگی است. دلتنگی و دلتنگی .. آنهم با علم به اين موضوع که ديگر هرگز و هرگز او را دوباره نخواهي ديد ..

 

*برای خواهر زاده ی بيست ساله ی نازنينم که دوم تيرماه در يک حادثه ی رانندگی٬ مهر پروردگار را در آغوش کشيد ..