نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد

همه رفتند و فقط من مانده ام. تمام هیاهوی یک روز شنبه به پایان رسید و حالا این اتاق و این دیوارها چقدر آرامند. کار ِ من بخشی از زندگیم است. ولی نمی دانم چقدر تاثیرگذار است. منظورم این است که بخش مهمی از زندگی ِ کسی بودن همیشه هم نمی تواند بخش تاثیرگذاری باشد. مثلا وقتی در آن روز بهاریِ فراموش نشدنی ِ بارانی گفتی من "بخش مهمی از زندگیت" هستم به این فکر کردم که این "بخش مهمی از زندگی" بودن از روی عادت است یا از روی تاثیر. و این دو با هم فرق دارند. مگر نه؟ اما می شناسمت دیگر. می فهمم حرفهایت را. می دانم که بی تعارف حرف می زنی. و امیدوارم همانطور که تو بخش تاثیرگذاری از زندگی ِ من هستی، من نیز برای تو چنین باشم
پا شوم جمع کنم بروم. خانه با یک دخترک شیطان که می خواهد دنیا را فتح کند در انتظارم است

شنبه بیست و نهم اردیبهشت هشتاد و شش