هوا بسیار خوب است. آفتابی آفتابی. و آنقدر تمیز که نور چشم را می زند. من توی ترافیک صبحگاهی که تا چند ساعت دیگر باز هم آسمان شهرم را خاکستری خواهد کرد به این فکر می کنم که دوست داشتن هم آدم را از تنهایی نمی رهاند.
دوشنبه 16 بهمن ماه 1385 ساعت 9.17 صبح
9 comments:
نه .. با دوست داشتن آدم تنها نیست..
خوب بود موفق باشي.
دقیقاً همینطوره. اما دوست داشته شدن آدم رو از تنهایی در میاره.
اصلا چرا بايد از تنهايی رهيد؟تنهايی خيلی خوبه...يه گنجه....باور کن
حتی تصور اينکه با وجود دوست داشتن تنها باشی هم پشت آدمو ميلرزونه
دوست داشتن بيشتر آدم رو ديونه می کنه تا اينکه از تنهایی در بیاره
سلام
اين آدرس پرسشنامه منه. ممنون مي شم كه به سوالات آن جواب بديد.
http://www.dokhtaran.com/amar/a17/create.asp
من ميون نظراتی که خوندم بيشتر با راحيل موافقم. البته خودم هم قصدم از اين نوشته همچين چيزی بود. تنهايی خودت در برابر تنهايی شخصی که دوستش داري. حريم ها و فاصله ها و دوست داشتن همه با هم. هر چيزی جای خودش. بيشتر منظورم تنهايی و وحدت روح بود نه تنهايی جسم.
آدما تنها به دنيا ميان تنها زندگی ميکنن وتنها از دنيا ميرن وفقط خودشون گول ميزننبا هر ترفندی.
موفق باشی
Post a Comment