Feedback is the breakfast of Hero

وقتی همچین جمله ای در یک کتاب کت و کلفت مدیریتی وجود داشته باشد آنوقت دیگر چه انتظاری باید از من بینوا داشت
این وبلاگ که هنوز خصوصی است. همین چند نفر هم که آدرس اینجا را دارند اگر اینجا که می آیند تک سرفه ای یاللهی چیزی نگویند که من دق می کنم از بی بازخوردی
گفته باشم، من تا بازخورد نگیرم دیگر هیچی نمی گویم. اصلا خاطرات سفر آبگرم و اسکیت سواری و بخور و بخواب های این چند روزه و داستان جیغ های سرکار و ضریح کنار تخته سنگ و نجواهای شبانه و رستوران چینی و خواب دیشب و خاطرات کودکی و

اشک ها و لبخند ها و همه و همه را می گذارم لب کوزه آبش را هم تنها تنها می خورم.

از شوخی گذشته خیلی دوست دارم بدانم اصلا چند نفر اینجا را می شناسند و احیانا می خوانند

می شود دست تکان دهید لطفا

(: